tuz ve yara
şehrin kirli saçlı kederi
ve efsunlu bir öğlen güneşiyle çağlıyor kanlı dere..
içinde et bırakmış, can bırakmış bir şiir gibi adın.
yarama sardığım peygamber çiçeği kokusu
ve suyun ince belinden tutmuş bir sevda korkusu..
başını eğdiğin küslüğün gölgesinde ağlıyor çiçekler.
düşüp kendimi incittiğim sabahlar kadar yorgun ve uykulu kalbim.
gecenin rengi kara…
canımda tuttuğum, tuz ve yara…
şilan avcı
