Sen Nefesim, En Son Nefesimsin
Her zaman imkansizlari istedigimi biliyorum. Biliyorum da
yine de vazgecemiyorum. Once hangisinden baslasam bilmiyorum. Sensizligimden mi,
yalnizligimdan mi,
yoksa bugulu gozlerimden mi?
Hep kolay gibi gelirdi yalnizlik, tatmamistim ki! Hep kolay gibi
gelirdi unutmak, AsIk olmamistim ki!
Oysa sen SON NEFESIM. Oysa sen oyle acimasiz ogrettin ki bunlari… Oysa sen oyle yalniz biraktin ki…
Once gozlerin gecti gozlerimden cigliklarla dolu o yolda. Sonra ellerin gitti ellerimden bir saniyelik kisa bir zamanda. Sonra… Sonrasi yok, sen gittin iste.
Ilk o gun kanadimin kirikligini hissettim ve o durmadan
kanayan korkunc yarayi. Nerde yikamali, nasil kurtulmali?…
Bir zamanlar beni cok sIk arardin SON NEFESIM.
Sesimi duyunca rahatladigini soylerdin.
Sonra… Sonra birden sustun yeminli gibi.
Telefonum calmaz oldu. Bataryasi artik on gunde anca bitiyor.
Su koca kalabaligin icinde oyle yalniz, oyle SENSIZIM ki;
hicbir kelime anlatmaya yetmiyor. Odam sensiz sessiz.
Odam sensiz soguk. Odama gunes vurmuyor.
Odama huzun hakim. Odama kasvet…
Iste!… Imkansiz mi, al iste… Beni sevmen imkansiz. Seni sevdigim
gibi sevmen, deli gibi ozlemen imkansiz iste…
Sensiz olmuyormus SON NEFESIM. Sensiz olmuyormus bu hayat. Sensiz olmuyormus bu nefes. Anladim, ama biraz gec kaldim. Onceleri dedim ya, onceleri bicak saplanmiyordu sirtima.
Onceleri serseri kursunlar mayalamiyordu gecelerimi.
Onceleri oyleydi… Ve birde sonralari var ne yazik ki…
Gozlerimde dans eden, ha akti ha akacak derken yagmur gibi inen yaslar var artik. Gozlerimde sen, gozlerimde kan, gozlerimde hasret… Yagmur ormanlarini aratmiyor gozlerim.
Gece cakan simsekler misali, sagnak yagmur gibi gozlerim…
Ve sen SON NEFESIM. Ve sen yine yoksun…
