Peki Ya Senin Yalanların Neydi?

Hatırla.

Daha dün dün yanımda, beraber baktıgımız aşk filminde gözlerinin doldugunu veya komik bir filme bakarken kahkahalarla güldügümüzü. Hatırla ve gülümse. Çünkü o anlar en mutlu olduğun ve eminim ki en az acı veren anlardı. Bunları yazarken gözlerimin dolması nedendir bilmem. Mutlu olmak için o kadar neden varken mutsuz olmamıza neden tek bir şey mahveder bizi.

Toplandım gidiyorum. Tüm anılarımızı, göz yaşlarımı, kahkahalarımı koydum bavula gidiyorum sevgilim. Senden gidiyorum. Küçük bir umut olsaydı eğer hiç kaçmazdım senden. Sadece sana koşardım. Yorulmaktan korkmaz sana susayarak koşardım. Nefesini hissedebilmek için nefesimden vazgeçerdim ama sen başka tenlerde nefes ararken senden vazgeçmek zorundaydım.

Dünya karanlık ve dipsiz kuyularla dolu sevgilim. Ben seni tutamadım, koruyamadım. Düşürdüm ve kaybettim. Sen o kadar alçaktın ki kendimi suçladım hep ama sen, sen bitirdin beni. Benim Yalanlarım beliydi peki senin yalanların? Bana söyledigin sözlerin hangisi yalandı? Yeminlerinmi? verdigin sözlerinmi? Sevginmi? Aşkınmı? Peki gerçekten sevdinmi beni? Biliyormusun senin yalanlarına her seferinde inandım. Aptal olan bendim değil mi?

Söylesene ben nasıl sevebilirim ki şimdi birini nasıl güvenebilirim. Bilmeden ateşe yaklaştım ben, kalbimi ateşe verdim. Fark ettim de her aşk sonrası bir pişmanlık hissi. Ya kendini iyi hissetmek için kötülersin ya da ağlamaya devam edersin. Canını yakmaya kendini bitirmeye devam edersin. Şimdi unutmak gerek her şeyi biraz zaman biraz güç.

Bu bir veda anı sevgilim

Ve ben artık gitmeliyim.