Nasıl gelinir sana, inan bilmiyorum

”Beni üzüyorsun ama yine senin göğüsüne sarılıp ağlamak istiyorum.”

Nasip, çok uzun süre olmuştu karşılaşmayalı. Çoktandır seni göremiyordum. ”Hah!”demiştim kendi kendime. ”Unutacağım bu sefer.” İlk zamanlar çok zor geçti. Çoğu zaman aklıma gelince ağlıyordum. Bir gün geçti, iki gün geçti derken benim ağlamalarımda azaldı. Kendimden emindim. Seni unutacaktım.
Ama olmadı be nasip, okuduğum kitaplarda karşıma çıktın. Kitabı bıraktım, içtiğim kahvede çıktın karşıma. Kahve içmekten vazgeçtim aniden düşüncelerime düşüverdin. Seni düşüncelerimden sıyırmaya çalıştığım sıkıntılı zamanlarımda tekrar çıktın karşıma. Dünya durmuştu o an. İçimi saran huzur tarif edilmez bir şeydi.

Durakta otobüs beklerken her zaman ki gibi telefonunla ilgileniyordun. Görmüyordun beni. Yine. Her zaman ki gibi. Zaten ne zaman gördün ki? Ne zaman beni umursadın ki? Ben senin için ağaran bir suyum. Neyse. Bu konuyu hiç açmayacağım.
Bir öğle vaktiydi. Hiç unutmam. Yağmur tüm asaletiyle toprak anayı besliyordu. Tabi bende nasibimi alıyordum. Şemsiyem yok tu ama umursadım. Adımlarımı yavaşlattım sırf seni daha çok göreyim diye. Uzun uzun süzdüm o gün seni. Ne çok özlemişim seni, o zaman anladım. O gün yağan yağmur gökkuşağı getirmedi ama bana dünyaları armağan etti.Ne çok sevindim o gün seni gördüm diye bir bilesen. Kelimeler mutluluğumun önünde köle olur.

Artık seni unutmaya çalışmak yok nasip! Yüzünü görünce dünyalar benim olurken seni unutmak bana günah.
Ama yinede içim buruk. Seni tam olarak göremedim. Aslına bakarsan seni hiç görmedim. Çünkü seni hiç içten gülerken görmedim. Sen bana hiç, bir çay ısmarlamadın. Muhabbet etmedik. Bir vapurdan martılara simit atmadık. Ya da bir yağmurda gülüşerek eğlenmedik. Ve daha bir çok şey yapmadık.
Ama her şeye rağmen sen benim canımsın, nasıl anlatsam ki? Bu kelamları yazdığım defterim, tuttuğum kalemimsin. Soluduğum hava, ısındığım güneşim, üşüdüğüm yağmursun.
Solup giden karanlık gecelerimi öpensin, umutsuzca ağlayıp geceleri sarılarak yattığım yastığım, kahvemin sütü, kelimelerimin ardında saklanan duygularım, gönlümde hiç ölmeyen şiirimsin . Sen her şeysin.
”Gönlümün şiiri, fazla bekletme, gel.”