Gurbet Elde İmkânsız Bir Aşk

Gurbetin sessizliği bazen insanın içine bir gölge gibi çöker. Yabancı bir ülkenin sokaklarında yürürken, kalabalığın içinde kimsenin seni tanımadığını bilmek ağır gelir. İşte tam da o boşlukta, hiç beklenmedik bir anda bir kalp çıkar karşına. Seni duyan, seni gören, bu kocaman bilinmezliğin içinde sana yer açan biri…

Ne ironidir ki aşk, en çok da böyle zamanlarda kapıyı çalar. Çünkü insan yalnızken daha kırılgandır; kırılgan olduğunda hisleri daha gerçek. Ama gurbette yaşanan bir aşk, başlar başlamaz bir imkânsızlığın gölgesi altında büyür. Süreler bellidir, mesafe keskindir, yarın muğlaktır. Bazen gidecek olan sensindir, bazen kalacak olan o.

Hüzün burada başlar:
Kalbin, geleceği olmayan bir hikâyeye bile tutunmak ister. Çünkü bulduğu şey, bu yabancı dünyada kendine benzeyen tek sıcaklıktır.

Ama yine de umut…
İnsanın içinden eksilmez.

Hüzün: Yakında bitecek bir şeyin başlangıç anını sevmek

Aşkın varış yeri belirsiz olsa bile, ilk bakışın sıcaklığını kim silebilir? Gürültülü bir şehirde paylaşılan küçük bir kahkaha, aynı dili tam konuşamasanız bile kurduğunuz o anlaşılmaz ama çok gerçek bağ… Bunlar insanın içine işleyen şeylerdir. Ve bilirsin, belki de bir gün bu hikâye tenhalarda anılacak; yine de o anlar, yaşanmış olmanın hakkını hep savunur.

Umut: Kapanmayan ihtimaller

Gurbet insanların kalbini test eder ama aynı zamanda güçlendirir. Belki yollarınız yeniden kesişir. Belki biriniz geri dönmek yerine kalmaya karar verir. Belki de şimdi imkânsız görünen şey, zamanla kendi yolunu bulur.

Aşk bazen imkânsız değildir; sadece zamanı yanlış yerde duruyordur.
Zaman değiştiğinde, insanın kaderi de değişir.

Belki de hikâyenin özeti şudur:

Bazı aşklar yarım kalmaz; sadece şimdilik durur.
Bazı umutlar söner gibi yapar ama içten içe titreyen bir ışığı hep taşır.
Ve bazı insanlar, birbirlerinden uzak olsalar bile kalplerini aynı yerde saklar.

Gurbet, aşkı zorlar ama yok etmez.
Bazen hüzünle yoğrulan bir hikâye, umuda en çok ihtiyaç duyan kalplere iyi gelir.