Yıllar sonra bir gün Ya karşılaşırsak?

Ayrılığa dahil ne varsa bugün yaktım, yıktım. Düşünüyorum da; İlerde bir gün karşılaşırsak, o gün bana nasıl bakacaksın? Bende bıraktığın o ayrılık acısına, yüzümde oluşturduğun o derin çizgilere ve kalbimdeki aşk burukluğuna… Söylesene! O gün, karşılaşacağımız gün.. Nasıl unutacaksın yaşanmışlıkları? Nasıl da canın acımayacak.. Baktığında bir zamanlar canın saydığın bu adama, nasıl da hiç’mişcesine davranacaksın! Sen ki bir zamanlar yüregimi tutan, gözlerime bakan.. Saatlerce birlikte olduğun insan değilmişim gibi yapabileceksin öyle mi ?

Hayallerini kurduğumuz çocuklarımızı, sen o gidişinle öldürdün.. Ya bir gün karşılaştığımızda o öldürdüğün çocuk çıkıpta haykırırsa Nasıl kıydın bize? diye.. O zaman ne yaparsın??
Kalbine sor; Bu gidiş, bu terkediş.. Beni mi bitirdi? Seni mi? Yoksa bizi mi? Sor bakalım, ayrılık en çok kime kaybettirdi? Cevap bulamazsan, karşılaştığımız gün bakma yüzüme.. Çünkü ben o gün; terk edilmişliğin acısını tekrar kaldıramam, yapamam bunu! Anla..
Şimdi bil ki gözlerime baktığın gün, beni bitirdiğini göreceksin! O zaman sakın gelme.. Acılarımı, yalnızlığımı, sensizliğimi bana bırak ve git..
Daha önce yaptığın gibi git! Git ki bendeki bitişini görme. Sen, ben değilsin, kaldıramazsın! Canın yanar, için acır..
“Bil ki; Bu bitiş bir elveda değil,
Beklenen günün telaşı …”