Sendeyim, cunku Yolumda Yolcumda SENSİN

Bilmek istiyorsan, dinle!

İnat degil sende kalısım, kaybetmenin acısı degil, hayal kırıklıgı ya da kendimi affetme cabam degil! Senin mukemmel olman, hatasız olman, yanlıssız olman hic degil! Masum degiliz ikimizde, biliyorsun!

Her seyin ilkini yasadım sende! En acısını tattım ihanetin! Bana yalan soylememek adına susmayı tercih ettigin buyuk sırların icinde beni can evimden vuracak tohumlar gizledin! Yine de affettim! Sensiz olmamak icin kabullendim! Ve sen, hatalarımla sevdin hep, nazlarımla, sitemlerimle. Yaralayan, vuran sozlerimle! Cıkısı olmayınca yolun, birbirimizi kanatmak icin ne mumkunse yaptık hep. Acısını cıkartmak icin kaderin! Bizim bizden baska sansımız, sesimizi duyanımız yoktu. Derdimizi paylasacagımız bir ucuncu kisiye sahip olmadık hic! Kime guvensek zamansız vurdu, acımadan, gozumuzun yasına bakmadan!

Senin kavusmak dedigin benim icin ölümdü! Uzagında kalmaktan daha cok yaralıyordu beni zaman! Akıp gidiyordu ve o hazin sonu bekliyordu yuregim! Konustukca alısıyor, alıstıkca korkuyordum. Zamansız patlamalar, tek taraflı ihtilaller, seni incitmek icin onca ozverili cabam, susan telefonlar ya da yuzune kapatmalar, hep bundandı..
Senden sogumak kurtulmak isterken bir yanım, diger yanım meydan okuyordu. Ne olursa olsun kal diyordu!

Seni sevdim ben.. Hala seviyorum. ozumle, varlıgımla.. Beni var eden herseyle.. Hala sana tum hikayelerim, tum senaryolarda, adamlar zincirli, kadınlar cansız. Hala senin icin atıyorum imzamı! Varsam burdaysam, hala bende oldugun icin!

Gitmek istesem giderimler yalan.. Bunu ogrendim! Oyle gidilmiyormus bir yasamdan.. Daha once gitmedim mi? Senden sonra gitmedim mi? defalarca.. Ama sende, olmuyor iste! Bir ülkenin ayaklarına kapandıgı adamlar tanıdım, cok daha fazlasına hakim olanlarını kelimelerin! Hic birinde seni aramadım! Yerini doldurmaya calısmadım! İstedim ki hep oyle kalsın, orda kalsın! Asıl simdi buyudum ben.. Son bir yılda..

Adımlarım gibi, yollar gibi, sehirler gibi buyudum! Zaman kazıdıkca yaralarımı guclu olmak zorunda hisseden ruhumun sebeplerini anladım. Yaradan buna hazırlıyor olmalıydı! Pislik icinde en temizi kalmak icin savastım. Sıradan icin irin aksa da ruhumdan, bulundugum yerlerde en temizi sayıldım! Oyle anıldım!

Kolay mı sanıyorsun? Yapayalnız olmak, surekli bir savas halinde ve bir basına, nereyi korudugunu bilmeden savasmak! Benim hayatım basit mi sence? Eglenceli mi, luks mu? Koca bir sehirde, kimsesiz, surekli degisen yuzlerle yasamak! Yeni insanlar tanımak ve korkmak her birinden. Cesur ayagına yatmak! Telefonları acmamak bir zaman sonra, kacmak istedigin her yerde eski bir tanıdıga rastlamak!

Şimdi

Bilmek İstiyorsan

Dinle…

Ben;

Sendeyim, cunku ruhum sende huzurlu benim…

Sendeyim, cunku senin acın bile guzel..

Sendeyim, cunku varsın, ordasın, yasıyorsun, hissediyorum..

Sendeyim, cunku gidecek yerim yok..

Sendeyim, cunku Tanrı yarattı beni, sen var ettin!

Sendeyim, cunku aslım sensin..

Sendeyim, cunku bel kemiginim senin..

Sendeyim, cunku bendesin..

Sendeyim, cunku benimsin..

Sendeyim, cunku korkuyorum..

Sendeyim, cunku asıgım..

Sendeyim, cunku muhtacım..

Sendeyim, cunku muhtacsın…

Sendeyim, cunku parcanım senin..

Sendeyim, cunku parcamsın benim..

Sendeyim, cunku aynı yaranın cocuguyuz..

Sendeyim, cunku Yolumda Yolcumda SENSİN!!!

.

İlgili Makaleler

Bir yanıt yazın

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.

Başa dön tuşu
error: Content is protected !!