Hoşcakal en güzel hayalim

İçimdeki sen gün geçtikçe çoğalıyor.. Çoğaldıkça, senin benden gittiğini görüyorum. Biliyor musun? Seninleyken sensizlikle başa çıkmak çok zor. Ya tamamen benim ol ya da al beni, benim içimdeki kocaman seni de al ve git benden, benliğimden, bedenimden.. Başa çıkamıyorum ben, olmuyor.. Seninleyken sensizim anlıyor musun? Biliyorum varsın işte, ordasın, benimsin?. Ben senin dilindeyim ama senin bendeki varlığın kalbimin en derinlerinde sevgilim;

“Seninleyken sensizliğin afrikasında.. Sana susuyor,sana ölüyorum !..”

Tamam. Vazgeçiyorum.. Sen’den, sen’li hayallerden, seninle kurduğum o dünyadan.. Çünkü korktum. Seni kazanmayı hayal ederken, seni kaybetmenin korkusunu yaşamak nedir sen bilemezsin. Bu yüzden vazgeçiyorum, istediğin gibi.. Bu korkuyu bir daha yaşamamak için, seni bir daha kaybetmemek için. Ama bil ki bu acılar senin yüzünden. Sen hep yanımdasın, ben bu yüzden yalnızım.. Bunları yüzüne söyleyecek kadar bile cesaretim yok benim. Korkağım ben, korkağın tekiyim.. Ve işte hep bu yüzden, tek başıma öleceğim.. Sen varken.. Sen yoktun… İşte bu yüzden..

Hep bu yüzden …

“Hoşcakal en güzel hayalim, hoşcakal en büyük korkum.. Hoşcakal Ömrüm, Hoşcakal…”