Hayali Bile Güzel İnsan, Hayal mi Olduk Sahi?

Nasıl bir keşkemsin sen. Ardıma bakmazken ardıma baktıran… Aklıma takılıp, kalbimi meşgul eden. Nasıl bir hatadır bu seni kaybettiren. Belki sen benim kaderimdin, kendi elimle ittiğim. Elimden kayıp gittiğin için mi böyle oldu? Yoksa hep mi böyleydi ben yeni fark ettim. Bilmiyorum, ben sadece seni istiyorum. Hayali bile güzel insan, hayal mi olduk sahi? Gittin mi artık, kayıp mı ettim seni? Hiç böyle olmamıştı aslında. Ben hep giderdim, devam ederdim. Ne oldu arkamı döndüm? Ne bu?

Aslında güzeldi her şey. Önce tanışmıştık, sonra alışacaktık. Mesela ben senin en sevdiğin yemeği bilecektim. Neye kızdığını, neyle mutlu olduğunu öğrenecektim. Bakışınla anlayacaktım her şeyi. Nasıl uyuduğunu izleyemeyeceğim mesela, yüzünün her çizgisini öğrenemeyeceğim. Ne acı… Tatile gider miydik? Ne bilim kumsalda akşam yürüyüşlerimiz olur muydu? Denizi izlerdik yada. Yaz yağmurlarında ıslanırdık. Öperdim seni ıslak ıslak. Sen çok sever miydin beni? Sarılarak uyurum ben, sıkı sıkı sarılır mıydın geceleri? Yaşanacak onca şey varken, yaşayamamakla kaldık…

Şimdi, arkada bir sürü keşkeler bıraktık. Yüzümü sevemeyeceksin artık, hiç sevmemiştin zaten. Bu yüzden hep keşke diye anacağım seni. Benim en güzel keşke’m, keşke keşke’m sen olmasaydın…

“İyiki tanımışım” ile “Keşke tanımasaydım” dediğin kişi aynı kişiyse.
Onu bırakma, dolmuyor boşluğu…