BENDEKİ SENSİZLİK

Hiç bensizken bi annenin çocuğuna duyduğu özlemi en soğuk gecelerde sokakta kalmak zorunda olanların acısını güvenecek kimsesi olmayanların çaresizliğini aç bi insanın yaşadıklarını yada abuk subuk şeylere bile ağladığın oldu mu?
BENDEKİ SENSİZLİK… Sensizken hepsi benim yüreğimde…
Sensizlik öyle çaresiz öyle zor bişey ki BÜTÜN DÜNYANIN ACISINI YÜREĞİNDE TAŞIMAK gibi bişey…
Konuşmak isteyip susmak susmak isteyip konuşmak gülmek isterken ağlamak ağlamak isterken gülmek BİR SÜRÜ İNSAN ARASINDA KENDİNİ YALNIZ HİSSETMEK…
Annemi özlediğimi düşünürken seni hatırlayıp ağlamak nasıl bişey hiç yaşadın mı?
Milyonlarca şeye çare ararken her zamankinden daha çaresiz kalmak yada şu veya bu sebepten ağlamaya başlayıp uyuya kalmak…


Binlerce kez binlerce yerinden yara alıp hiç kanayamamak ağlarken gözlerinden bi damla bile yaş akıtamamak…
Defalarca ölmek ama hayatta kalmak…
Her yeni günde güneşin doğmasını bekleyip başkaları için doğduğu halde o güneşi görememek…
Zifiri karanlık bi gecede yıldızlar ve ay gibi yol gösterenlerin ışığı altında yolunu bulamamak…
Sensizlik anlatılabilir bişey değil; SENSİZLİK HİÇ BANA GÖRE BİŞEY DEĞİL …
Uyusam uyuyabilsem sen dönene kadar gözlerimi açtığımda yanıbaşımda bulsam seni…
Hem de seni böyle özlemişken…
Öpüşünle uyansam kokunla kendime gelsem tamda uykunun verdiği rahatlıkla farkında olamadan üstümü açıp üşüdüğümde sıcaklığınla ısınsam…
Ama yoksun işte ne çare; defalarca defalarca açıp kapatıyorum gözlerimi uyuyup uyanıyorum dua üstüne dualar ediyorum ama sesini bile duymak mucizeyken seni görebilmek ne mümkün…
Sensiz başlayacaksa yarınım sabah olmasın ama geceler daha çaresiz ve sensiz yaşayacağım günler seni bana getirecek o yüzden yaşamak gerek…
Çareler içinde çaresiz kalıyorum sensiz…
Bi kez daha sensiz kalmak korkusu da var yüreğimde bütün bunların yanında… Ben geçici bi sensizlikte böyleysem sonsuz bi sensizlikte …
Yok! Dayanamam bi ayrılığa daha sonum olur bu gidişin…
Çünkü sen yüreğimsin…
Her şeyimin yarısı…
YÜREĞİM BOYUNDAN BÜYÜK SEVDİ SENİ…
Anlatmak istiyorum sana seni sevdiğimi nasıl özlediğimi ama doğru kelimeleri bulup doğru cümleleri kuramıyorum…
Aslında bana aşkı veren sevgiyi sevip özlemeyi yaşatan sensin…
Bazen seni neden sevdiğimi düşünüyorum ama bi sebep bulamıyorum; senin sen benimde ben olmamdan başka. Zaten başka sebeplere de ihtiyacım yok galiba…
Kimi zaman kızıyorum sana şu anda da hatırlayabildiğim şeyler yüzünden ve düşünüyorum kendi kendime “neden çekiyorum ki bu kadar şeyi; bütün bunlara sebep olanı çıkartiyim hayatımdan unutiyim gitsin zaten bi gün bıkar yüreğim bu ağır yükü bu büyük sevgiyi taşımaya…” belki inanmayacaksın ama bunları düşünmek bana şu an yaşadıklarımdan daha çok acı veriyor…
Yüreğim bıkmazmış sevgini taşımaya gözlerim bıkmazmış sana bakmaya dilim bıkmazmış sana sevgisini anlatmaya…
Ve sonunda geleceğini ve hep benim olacağını düşününce çekilmeye değer buluyorum bu geçmek bilmeyen günleri…
Daha çok şey var sana yazacağım; aslında hiçbir şey yok nasılsa ne yazarsam yazayım hepsinde sana sevgimi anlatma çabam olacak…
Şimdi sen söyle seni benim kadar çok sevebilecek biri daha var mı yeryüzün de?…
Sende beni benim seni özlediğim kadar özledin mi?
Seviyomusun beni benim seni sevdiğim kadar?
Yüreğine sığdıra bilir misin SONSUZ KADAR büyük bi sevgiyi?…

İlgili Makaleler

Bir yanıt yazın

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.

Başa dön tuşu
error: Content is protected !!